عشق کاکتوسی

تو که می آیی دیگر چه فرقی میکند 

دیروز چه بر من گذشته 

امروز و فردا مهم هست و چشمان دریایی تو....

تو که قصد آمدن میکنی 

قبل از تو بویت در کوچه میپچد

و مست می کند این از همه جا بی خبر را

چشم می گذارم تا پنهان شوی

به یاد تمام روزهایی که در کنارت کودکی بازیگوش شدم 

نمیدانم تا چند شمردم ولی هنوز صدایم نکردی 

فکر کنم جای مناسب برای پنهان شدن نیافتی...

باز دلم هوایی شده 

بغضی بی خبر در کمین است 

یک غفلت کافی است برای شکست محاصره 

کاش دستانت بود تا شاید جلوی این حمله را میگرفت...

وقتی محاسبه میکنم کم می آورم 

همیشه نبودنت بیشتر از بودنت می شود 

نمیدانم چرا پاسخ این معادله ی تک مجهولی 

همیشه تنهایی من است....

وقتی میگیرد دیگر ول کن نیست

وقتی هوایی میشود هیچ کس جلودارش نیست

وقتی میرود تورا هم در پی خود میکشد 

دل را میگویم 

زبان نفهم ترین چیز دنیاست....

نمیدانم چه حکمتی است

وقتی ذهن پر از حرف است دستانت همکاری نمیکند 

حال و روز این ساعت های من است 

ذهنم پر است از تو ،دستانم لج کرده 

چه اخلاق بدی پیدا کردن دست و دل من...

عکست را از روی دیوار آوردم تا شاید فاصله ها کمتر شود 

خاک روی قاب عمق فاصله را به رخ میکشد 

کاش می آمدی تا برای یک بار من پیروز این نبرد نفس گیر میشدم

بهار که می شود بی قرار میشوم

برای همه بودن هایت همه ی بازیگوشی هایمان....

تو که می آیی 

زمستانم بهار میشود 

صدایت همان نسیم بهاری است  که بین موهایم میپیچد 

و دلم را به بازی میگیرد